Ziekenhuis Inkendaal is als revalidatieziekenhuis gespecialiseerd in patiënten met neurologische, locomotorische en cardio-pulmonaire aandoeningen. Het ziekenhuis beschikt over 178 bedden voor hospitalisatie, poliklinische en medisch-technische diensten en een dagziekenhuis voor de multidisciplinaire behandeling van volwassenen en kinderen. In een unieke omgeving omringen gespecialiseerde artsen, therapeuten, verplegend personeel en ziekenhuisstaf de patiënt met een gepersonaliseerd zorgpakket en stellen ze samen realistische doelen voor het maximaliseren van de levenskwaliteit.

Inkendaal benaderde PHI DATA in een zoektocht naar de beste oplossing voor hospitalisatieafdeling D100, met 31 bedden. Op die afdeling verblijven volwassen patiënten die door een acuut hersenletsel (beroerte, ongeval, reanimatie,..) niet meer georiënteerd zijn (niet meer weten welke dag het is, waar ze zijn,…) en/of verwarde spraak of handelingen hebben.

Een aantal van die patiënten vertoont wegloopgedrag, waarbij een patiënt op eigen initiatief de afdeling verlaat en daardoor in een onveilige situatie terechtkomt. Voor deze patiënten dient de afdeling gesloten te zijn zodat ze enkel onder begeleiding de afdeling kunnen verlaten. Anderzijds verblijven er ook patiënten die wel zelfstandig naar therapielokalen buiten de afdeling kunnen zonder te groot risico, en zijn er flink wat patiënten die motorisch beperkt zijn waardoor ze de afdeling niet zelfstandig kunnen verlaten. Bovendien komen er dagelijks veel bezoekers langs die graag op elk moment binnen en buiten kunnen gaan.

Voor PHI DATA gecontacteerd werd, werkte Inkendaal al ruim tien jaar met een deur die permanent gesloten was. Patiënten en bezoekers die de afdeling wilden betreden of verlaten moesten een code ingeven, waarna de deur opende. Maar die dwaalpreventie was niet feilloos: patiënten, personeel en bezoekers vergaten de code, of patiënten met beperkte bewegingsvrijheid glipten mee buiten met bezoekers.

“De samenwerking met PHI DATA was zeer constructief. In de praktijk waren zij de voortrekkers van het project en behaalden we dankzij hen het uiteindelijke resultaat. Ze zorgden voor de detectie van de locatie van de patiënten met een tag en voor de op maat geschreven logica van het gehele systeem.”

Dokter Peter Diels, neuroloog en rehabilitatiespecialist bij Revalidatieziekenhuis Inkendaal

Daardoor werd de deur in de praktijk permanent op slot gehouden, zodat ze alleen na interventie van het personeel open kon. Dat zorgde er niet alleen voor dat het personeel minder tijd had om zich te focussen op hun kerntaken, het was ook een psychologische drempel voor de vele bezoekers van patiënten die geen volledig gesloten afdeling nodig hebben.

Daarom vroeg Inkendaal aan PHI DATA om op zoek te gaan naar een manier om een selectief gesloten deur te creëren waarbij het personeel enkel moet tussenkomen wanneer patiënten met wegloopgedrag naar buiten willen. Voor de andere patiënten, alle bezoekers en gedesoriënteerde patiënten die naar binnen willen, moest de deur open gaan zonder tussenkomst van personeel. Uiteraard was het belangrijk dat die dwaalpreventie volledig betrouwbaar is.

RFID-Tags als dwaalpreventie-oplossing

PHI DATA stelde aan Inkendaal een dwaalpreventie-oplossing voor met RFID-tags van Stanley Healthcare. Patiënten die wegloopgedrag vertonen worden daarbij uitgerust met een armband met tag. Komen ze te dicht in de buurt van de antennes aan de dubbele automatische schuifdeur, dan blijft de deur gesloten. Op dat moment stuurt de oplossing een signaal naar de verantwoordelijke, zodat die de patiënt aan de deur kan onderscheppen en begeleiden. Voor patiënten en bezoekers zonder tag gaan de deuren open zonder tussenkomst. Raakt een patiënt met tag per ongeluk toch voorbij de sasdeuren, bijvoorbeeld door mee te glippen met bezoekers, dan gaat er een alarm af.

“De return van de oplossing is moeilijk in geld uit te drukken. Wel is er veel minder stress onder het personeel, vooral rond de bezoekuren, is de kwaliteit van de werking op de afdeling toegenomen en zijn onze patiënten veiliger”, zegt dokter Peter Diels, neuroloog van Revalidatieziekenhuis Inkendaal. Een minder voorspelbaar gevolg van de oplossing, is dat de agressie van patiënten naar personeel verminderde. Doordat de deur niet opent wanneer een patiënt met doolgedrag naar buiten wil, hoeft het personeel niet tussen te komen om hem/haar tegen te houden. Bovendien vinden de patiënten het systeem zo complex dat ze het personeel geloven wanneer die hen zeggen dat ze in de huidige settings de deur niet kunnen openen.”

PHI DATA zorgde voor de nodige hardware zoals de tags voor patiënten, installeerde de antennes en exciters aan de deur en verbond de oplossing met het bestaande netwerk zodat de juiste personen worden verwittigd in geval van alarm. Ook schreef PHI DATA de centrale applicatie die alle inputs en outputs controleert, zoals drukknoppen, badgelezers, lichten en schuifdeuren en die de alarmen aanstuurt.

Doordat het systeem kan lezen waar de patiënt(en) precies staan, weet het welke beslissing het moet nemen. Wanneer bijvoorbeeld een bezoeker op de knop drukt om de afdeling te betreden maar er op de afdeling voor de deur een patiënt met tag staat, gaat de deur niet open. Staat een patiënt met tag in de sas, dan gaat alleen de deur naar de afdeling open. Die beslissingsregels werden op voorhand opgenomen in een aparte tabel, zodat de logica kan worden aangepast zonder dat het volledige systeem dient te worden geherprogrammeerd.

De wijzigingen aan de infrastructuur bleven redelijk beperkt met de installatie van de dubbele schuifdeur.

Op termijn denkt Inkendaal aan uitbreiding van het dwaalpreventie-systeem. “Dwaalgedrag binnen de afdeling zelf zorgt soms voor storende en/of tot gevaarlijke situaties”, zegt dokter Diels. “Verwarde patiënten verplaatsen soms spullen van andere bewoners, verstoppen zich ’s nachts, of vertonen agressief gedrag naar personeel en andere bewoners. We overwegen om ook binnen de afdeling zones af te bakenen waar beperkte bewegingsvrijheid geldt, of om kamers beperkter toegankelijk te maken. Een andere mogelijkheid is het laten afgaan van een alarm wanneer bepaalde patiënten in bepaalde zones komen. Voor patiënten die niet echt wegloopgedrag vertonen, maar wel oriëntatieproblemen hebben, overwegen we een oplossing te installeren die het mogelijk maakt om hen op het volledige terrein van het ziekenhuis te lokaliseren.”